II wojna światowa :: Przegląd tematu - "Ten wiersz jak śmierć smutny"

Maniak · Wysłany: Śro 20:38, 26 Mar 2008 Temat postu:

Dobra, dosyć tego dobrego! Koniec nabijania postów w tym temacie!

Moni · Wysłany: Śro 20:22, 26 Mar 2008 Temat postu:

Nie, ty nie możesz. Grey_Light_Colorz_PDT_08

(żartuję) ;))))

Yondaime · Wysłany: Śro 19:40, 26 Mar 2008 Temat postu:

Właśnie nie ładnie xD ( A ja też moge xD)

Moni · Wysłany: Śro 18:49, 12 Mar 2008 Temat postu:

nieładnie tak sobie posty nabijać....
;)

Drahus · Wysłany: Śro 10:03, 12 Mar 2008 Temat postu:

Oj Maniak, Maniak...

Maniak · Wysłany: Wto 21:28, 11 Mar 2008 Temat postu:

Ale ja cię o sarkazm nie posądzam... Po prostu sobie chciałem posta nabić ;-)

Moni · Wysłany: Wto 21:26, 11 Mar 2008 Temat postu:

hejjj... przecież to nie był sarkazm ;) nie jestem aż taka. ;)))

Maniak · Wysłany: Wto 21:00, 11 Mar 2008 Temat postu:

Oczywiście, że ładny!

Moni · Wysłany: Wto 20:57, 11 Mar 2008 Temat postu:

bardzo ładny ; )

Maniak

Ten wiersz jak śmierć jest smutny...
I
Ten wiersz jak śmierć jest smutny
i obojętny jak śmierć.
Szare koty pod światło puszą ostrą sierść.
Żółty lament ulicy. gdzie nie chodzi nikt.
Bije trwoga żaglami o codzienność szyb.
II
Niebu blaknie za każdym krokiem. Ogień
wydzwania łuny, a wesołe ptaki
są pożegnaniem moim z ludźmi i bogiem.
Ślepnę, tracę drogi, chodzę torem rakiet.
A więc jesień. Dymi miasto, ptaki płyną na ukos,
liście opadłe z czerwonych kominów fabryk.
Po ulicy chodzą umarli, leża skrzydła oderwane krukom,
czeka powóz i w drzwiach martwy lokaj z kandelabrem.
Wojaż toczy powoli drogi wysokich kasztanów.
Upływam w jesień mniejszy z każdym krokiem,
w pola zasianych zjaw w kolumny ma[r]twych peanów,
w obojętność - mijanych - okien
Gdzie powóz drogą odpływa? Szelestem dymi bruk,
0, najsmutniejsza jesieni, w zamęcie znaków i elips
nad pieśnią kołujesz jak kruk.
Jak miłość powierzoną dwóm życiom - rozdzielić?
[jesień 40 r.]