 Wysłany: Nie 19:10, 16 Gru 2007 Temat postu: |
|
| Przede wszystkim trzeba było mieć czołgi... A tych mieliśmy za mało. | |
| Wysłany: Pią 17:55, 14 Gru 2007 Temat postu: |
|
| Nie dałoby rady wygrać niestety. Tutaj błąd popełniło najwyższe dowództwo. Kutrzeba chciał kontratakować już bodajże 3 września, widząc lukę jaka powstała między niemieckimi armiami, ale nie otrzymał pozwolenia i sami wiemy jak to się skończyło. | |
| Wysłany: Nie 14:50, 28 Paź 2007 Temat postu: |
|
| Wątpię... Niemcy mieli przewagę liczebną i nowoczesną taktykę. | |
| Wysłany: Nie 14:47, 28 Paź 2007 Temat postu: |
|
| Jaka szkoda, że wtedy przegraliśmy... Może gdybyśmy wygrali, historia potoszyłaby się inaczej? | |
| Wysłany: Pią 15:42, 05 Paź 2007 Temat postu: Bitwa nad Bzurą |
|
| Bitwa nad Bzurą inaczej zwana bitwą pod Kutnem rozegrała się w dniach 9-22 września 1939 roku. Była to największa bitwa podczas wojny obronnej Polski. Została stoczona przez dwie polskie armie "Poznań" (gen. Tadeusz Kutrzeba) i "Pomorze" (gen. Władysław Bortnowski) z niemieckimi 8 Armią i 10 Armią z Grupy Armii Południe ("Sud").
Dowodzący całością generał dywizji Tadeusz Kutrzeba dla zapewnienia sobie sprawnego odwrotu na Warszawę, zatrzymał się i skierował przeciw niemieckim 8. i 10. Armiom. BITWA Bitwa miała trzy główne fazy: * I faza - natarcie Polaków na Stryków (9-12 września) * II faza - natarcie Polaków na Łowicz (13-15 września) * III faza - odwrót w kierunku Warszawy, w czasie którego polskie siły uległy rozbiciu. W I fazie zgrupowanie uderzeniowe Grupy Armii Poznań-Pomorze, którego trzon stanowiła Grupa Operacyjna pod dowództwem gen. bryg. Edmunda Knoll-Kownackiego(skład: 14 Dywizja Piechoty (14 DP), 17 Dywizja Piechoty (17 DP), 25 Dywizja Piechoty (25 DP), 7 Pułk Artylerii Ciężkiej), osłaniana od wschodu przez Wielkopolską Brygadę Kawalerii (dowódca gen. bryg. Roman Abraham), a od zachodu przez Grupę Operacyjną Kawalerii gen. bryg. Stanisława Grzmota-Skotnickiego (skład: Podolska Brygada Kawalerii, Pomorska Brygada Kawalerii, 7 Batalion Strzelców), zaatakowało maszerującą wzdłuż prawego brzegu Bzury, na północnym skrzydle 8 Armii niemieckiej (dowódca gen. piech. Johannes von Blaskowitz), 30 Dywizję Piechoty, która w ciągu 3 dni została pobita, ponosząc ciężkie straty (w tym ranny dowódca gen. mjr Kurt Briesen) zepchnięta na południe. Zdobyto Łęczycę, Piątek, Uniejów, Walewice, docierając do linii Ozorków-Stryków. W następstwie tego Niemcy musieli ściągnąć początkowo całe siły 8 Armii (X Korpus Armijny: 24 DP, pozostałości 30 DP; XIII Korpus Armijny: 10 DP, 17 DP oraz 221 DP z odwodu Grupy Armii "Południe"), a potem skierowali do bitwy nad Bzurą główne siły 10 Armii, w tym XVI Korpus Armijny spod Warszawy, XV Korpus Armijny i XIV Korpus Armijny. Polacy, pomimo sukcesów i wprowadzenia 11 września do walki na kierunku Łowicz–Głowno Grupy Operacyjnej gen. bryg. Mikołaja Bołtucia (skład: 4 Dywizja Piechoty, 16 Pomorska Dywizja Piechoty), nie zdołali przełamać obrony niemieckiej (atak na Łowicz). W nocy z 12 na 13 września siły polskie zostały wycofane na lewy brzeg Bzury. W II fazie gen. dyw. Tadeusz Kutrzeba zdecydował o ataku w kierunku Skierniewic. Natarcie miała wykonać Armia "Pomorze" pod dowództwem gen. dyw. Władysława Bortnowskiego (skład: 26 Dywizja Piechoty; GO gen. Bołtucia: 4 DP, 16 DP). Pod osłoną natarcia na Skierniewice, pozostałe siły Armii Poznań miały się przegrupować: Grupa Operacyjna (GO) gen. Abrahama (Wielkopolska Brygada Kawalerii, Podolska Brygada Kawalerii) nad dolną Bzurę; Grupa Operacyjna gen. Knoll-Kownackiego (w poprzednim składzie) na podstawy wyjściowe do natarcia w rejonie Sochaczewa. 14 września GO Bołtucia musiała ponownie zaatakować, opuszczony dzień wcześniej, a teraz silnie obsadzony przez Niemców Łowicz. W krwawych walkach oddziałom tym udało się sforsować Bzurę i zagrozić niemieckim pozycjom. Całkowitą tragedią zakończył się natomiast atak 26 DP na wschód od Łowicza. Rozwijające się pod ciężkim niemieckim ogniem natarcie zostało wstrzymane w godzinach południowych na (przedwczesny?) rozkaz (najprawdopodobniej przeżywającego załamanie nerwowe) gen. Bortnowskiego (gen. Bołtuć wnioskował w związku z tym o odebranie gen. Bortnowskiemu dowodzenia), na podstawie niesprawdzonych informacji o marszu niemieckich oddziałów pancernych w rejon Sochaczewa. Cała 26 DP wraz z częścią 16 DP odpłynęła na północny brzeg Bzury, ponosząc niewspółmierne i niepotrzebne straty w ludziach i uniemożliwiając oddziałom Bołtucia sukces w rejonie Łowicza (atak na Łowicz). Pod koniec dnia gen. Bortnowski wydał kolejny, nie konsultowany z gen. Kutrzebą, defensywny rozkaz o odwrocie całości sił Armii Pomorze na lewy brzeg Bzury. W III fazie bitwy, 16-18 września dowodzący polskimi oddziałami podjęli decyzję o próbie przerwania okrążenia w celu przebicia się do Warszawy. Miał do tego doprowadzić atak pomiędzy Sochaczewem a Witkowicami. W odpowiedzi Niemcy rozpoczęli kontrnatarcie z rejonu Sochaczewa oraz ataki lotnicze bombowców na polskie pozycje. Do okolic Puszczy Kampinoskiej udało się przebić 30 tys. żołnierzom, do niewoli dostało się ok. 200 tys. Bitwa nad Bzurą Kampania wrześniowa 1939 Data 9 - 22 września 1939[1] Miejsce wzdłuż Bzury, rejon Kutna Wynik wygrana Niemców Terytorium II Rzeczpospolita Walczące strony Polska Niemcy Dowódcy Polska: Tadeusz Kutrzeba i Władysław Bortnowski Niemcy: Gerd von Rundstedt i Johannes Blaskowitz Siły Polska: 8 dywizji piechoty, 2-4 brygady kawalerii Niemcy: 12 dywizji piechoty, 5 dywizji pancernych i zmotoryzowanych Straty Polska: ok. 12000 ludzi i koni, 200 000 jeńców Niemcy: 30 dywizja piechoty, artyleria I to wszystko co udało mi się znaleźć. |
|