Najdłuższy dzień-The longest day

"Najdłuższy dzień" to epicka, quasi-dokumentalna opowieść o inwazji aliantów na plaże Normandii 6 czerwca 1944 roku. Reżyserów było tu czterech, ale prawdziwym twórcą filmu był producent Darryl F. Zanuck, od lat związany z wytwórnią 20th Century Fox. To on postanowił, że film będzie sfabularyzowaną kroniką, a nie sentymentalną historią kilku ludzi z wielką batalistyką w tle. Pierwszą wersję scenariusza zamówił u Corneliusa Ryana, autora dokumentalnej książki o D-Day. Innym scenarzystom powierzył skracanie i dramatyzowanie materiału. Romain Gary ("Obietnica poranka") opracował epizody francuskie, a James Jones ("Stąd do wieczności") pisał dialogi żołnierzy amerykańskich.

Chcąc upodobnić film do wojennych reportaży Zanuck zdecydował się na taśmę czarno-białą (dziś krążą po świecie kopie barwione komputerowo). Pogoda podczas zdjęć miała być taka sama jak podczas historycznego desantu - wietrzna i deszczowa. Niemcy mieli mówić po niemiecku, a Francuzi po francusku, co było w filmie hollywoodzkim nowością. Zanuck zadbał, by nie było tu głównych ról, zrównał w prawach do czasu ekranowego generałów i rekrutów. Zaangażował 42 gwiazdy, nie tylko ze względów komercjalnych. Chciał, żeby bagaż ich poprzednich ról wzmacniał emocjonalny klimat krótkich epizodów i żeby znane twarze pomagały widzom orientować się wśród mnóstwa postaci i sytuacji.

Plenerowe sceny amerykańskie inscenizował amerykański reżyser Andrew Marton, angielskie - Anglik Ken Annakin, niemieckie - aktor i reżyser z Niemiec Bernhard Wicki. Sam Zanuck podjął się reżyserii scen kręconych w atelier.

Na normandzkich plażach odkopano z piasku umocnienia Wału Atlantyckiego. Zdjęcia nakręcono w ciągu 10 miesięcy w autentycznych miejscach inwazji lub bliskim sąsiedztwie, a także na Korsyce. Realizacja zdjęć przypominała prawdziwą wojnę. Jeden z konsultantów wojskowych obliczył, że Zanuck dysponował wówczas dziewiątą potęgą militarną świata.

źródło:
serwisy.gazeta.pl